Όσο κι αν κάθε οικογένεια ή κάθε νοικοκυριό τηγανίζει πια όλο και λιγότερο, όλοι φυλάμε κάπου κάτω από το νεροχύτη μας εκείνο το πλαστικό μπουκάλι με το τηγανέλαιο. Κάτι τα ψαράκια που τηγανίστηκαν προχτές για το οικογενειακό τραπέζι, κάτι οι κεφτέδες που έφτιαξε η γιαγιά, κάτι τα καλαμαράκια που ήθελαν τα παιδιά, κάτι τα αυγά από το κυριακάτικο πρωινό, κάτι οι τηγανητές πατάτες για τους φίλους… όλο και μαζεύουμε μικρές ή μεγάλες ποσότητες λαδιού από το τηγάνι ή την φριτέζα που δεν ξέρουμε πως να τις ξεφορτωθούμε. Και υποψιαζόμαστε ότι το να πετάξουμε αυτό το μπουκάλι στους κάδους του Δήμου μας ή το να χύνουμε το περιεχόμενο του στο νεροχύτη δεν μοιάζει πολύ σωστό. Και δεν είναι! Για την ακρίβεια είναι μία μικρή περιβαλλοντική ζημιά που όταν όλοι μας τη κάνουμε, γίνεται μεγάλη και σοβαρή.